Vroeger lustte ik niets, nou ja vrij weinig. Ik was zeer kritisch over wat ik lekker vond en wat niet.
Vroeger stuurde mijn moeder me altijd een hele week naar kamp. Verschrikkelijk vond ik het. Ik kan ’t me nog herinneren als de dag van gisteren dat we aan een lange tafel zaten tijdens het eten tijdens kamp.
Er werd aardappelen met ei en groente geserveerd, bleeegh. Gekookte aardappels eet ik tot de dag van vandaag nog steeds niet en ei, gatver van alleen de geur ga ik al van over mijn nek en dan die structuur…nee dank je wel.
Ik moest en zou van de kampleidster mijn bord leegeten anders mocht ik niet van tafel. Iedereen was al klaar met eten en ik was de enige die nog in de eetzaal zat.
Leuk dat dwingen maar als ik iets niet lust dat eet ik het niet! Ik had mijn bord voor me uitgeschoven en van mijn armen een kussen gemaakt. Op een gegeven moment voelde ik iemand tikken op mijn schouder. Het was de kampleidster. Ik mocht van tafel maar pas na een strenge blik deed ze een stap opzij en ik slofte naar de slaapzaal.
Tomaten vond ik ook altijd vies smaken. Zo’n melige structuur en ’t smaakt naar niks. Dat jaar gingen we met de bus op vakantie naar Porec wat toen nog Joegoslavië heette en nu Kroatië.
Eenmaal aangekomen struinde we door de straten van Porec en we kwamen uit op een plein waar er markt was. Mijn moeder stond bij de groente en fruitkraam en ze kocht van die ovaalachtige tomaten.
Ze lachte naar me en ik keek naar de zak tomaten die ze in har hand had en ik haalde mijn neus op. Vervolgens vleiden we neer op het strand voor het hotel, althans het was meer een geëgaliseerd stuk beton.
Mijn moeder begon te eten van de tomaten en ik hoor mijn moeder steeds na elke tomaat mompelen “hmmm, lekker zeg”. Niet eens om mij over te halen. “Mam, vraag ik hoe smaken die tomaten eigenlijk?”
“Heerlijk zoet, antwoord ze”.
Niet helemaal overtuigd geef ik als zwak argument
“Die in Nederland smaken écht heel melig” en ik trek mijn neus omhoog en kijk erbij alsof ik iets vies ruik.
“Ja, maar deze zijn door de zon gekust”.
“Huh, hoe bedoel je ?”
Door de zon gekust betekent dat ze door de zon zijn gerijpt, verduidelijkt mijn moeder. Oh ok maakt dat verschil? Jazeker zegt ze. Op dat moment ben ik zo nieuwsgierig geworden dat ik een tomaat uit het krakende papieren bruine zakje pak.
Ik veeg de tomaat af aan mijn broek zoals ik mijn moeder bij elke tomaat zie doen voordat ze ‘m in haar mond stopt. Dan steek ik ‘m in mijn mond en zodra ik wat kracht zet met mijn tanden op de tomaat, knapt ‘ie open en de zoete smaak vult mijn hele mond. Hmmm zeg ik, inderdaad lekker zoet en binnen no time is de zak leeg.
Dingen leren eten of drinken vind ik maar onzin. Als ik iets niet lekker vind dan ga ik mezelf niet lopen dwingen. Maar als die nieuwsgierigheid er is om iets nieuws te proberen en de smaak bevalt dan ben ik echt om! En ondanks dat ik nog steeds kritisch ben in wat ik we en niet eet, heb ik ondertussen meer smaken aan mijn palet toegevoegd.
Wat lustte jij vroeger niet en ben je nu dol op?
Krulden jouw mondhoeken spontaan omhoog bij het lezen van deze blog? dan is mijn boek “De wereld ligt aan je voeten” waarschijnlijk een schot in de roos.