Auteur: Darryl Hoefdraad

Pssst zal ik je wat vertellen? Iets wat wellicht niet zo heel veel mensen weten over mij. Ik hou van chicklits….ik smul ervan!

En ik bedoel niet van zo’n slecht geschreven bouquetroman (ja die heb ik in een ver verleden ook gelezen) gewoon voor…..veldonderzoek.

Ik bedoel meer die verhalen die lekker luchtig zijn met een quasi voorspelbaar plot. De hoofdpersoon is altijd en eeuwig in ontkenning van een bepaalde “negatieve” karaktertrek en dan gebeurt er iets waar ze niet eerlijk voor uit wil komen. En dan begint ‘t, de ene leugen wordt verdoezeld met de ander totdat aan het eind van het boek komen alle leugens toch naar boven drijven en lijkt het (vanuit het perspectief van de hoofdpersoon) alsof de hele wereld tegen haar is. Geweldig ik hou ervan!

Mijn favoriete chicklit is de Shopaholic reeks van Sophie Kinsella. Het was “kismet” toen ik haar boek voor het eerst in handen had.

Ik was in de bieb eigenlijk op zoek naar het vervolg van het boek “Bloemen op Zolder” van Virginia Andrews. Ik was en misschien ben ik nog steeds een beetje verslaafd aan haar boeken. Dit gaat terug naar toen ik op de lagere school zat. Op de lagere school zat ik in de klas van meester Jan. Hij was een begenadigd storyteller. Elke vrijdagmiddag gaf hij een one-man storytelling show en vertolkte hij een paar hoofdstukken uit het boek van Virginia Andrews “Bloemen op Zolder”. De manier waarop hij de scènes beschreef en wat er gebeurde met de personages zorgde ervoor dat ik in de scène werd getrokken. We mochten het boek niet lenen in de bieb want anders wist je precies wat er ging gebeuren en dat vond hij niet leuk.

Jaren later volgens mij was ik begin dertig kwam ik totaal onverwacht het boek “Bloemen op Zolder” tegen in de bieb en ik werd terug in de tijd terug getransporteerd naar een vrijdagmiddag dat we in een kring met open mond zaten te luisteren naar meester Jan.

Maargoed…..ik drijf af….waar was ik ook alweer gebleven.

Oh ja…zwaar teleurgesteld kwam ik er achter dat het vervolg niet in de bieb aanwezig was van de reeks “Bloemen op Zolder” terwijl in het systeem wel stond dat er nog één exemplaar moest zijn.

Teleurgesteld liep ik langs de verschillende boekenrekken en ik trok willekeurig het eerste boek van de “Shopaholic” reeks uit het rek van Sophie Kinsella. Toen had ik nog geen idee of ik het een leuk boek zou vinden.

Maar zoals dat bij mij gaat als ik ervan smul dan heb ik ’t boek ook binnen no-time uit. Sommige mensen doen juist langzaam aan alleen om nog langer te kunnen genieten.

Ik kan dat niet, langzaam aan doen en elke dag een hoofdstuk lezen. Of elke dag één aflevering kijken van een vet leuke Netflix serie. Je wil toch zo snel mogelijk weten hoe ’t eindigt? Althans ik wel….dat trage gedoe….ik kan er niet tegen hoor. Tjop tjop gelijk lezen die hap.

Save the best for last zeggen ze wel eens. Nou écht niet! Geniet er zo snel mogelijk van is mijn devies.

Ben jij zo’n uitermate trage genieter? Of Ben jij zo’n Speedy Gonzalez in het genieten.

Nou begin ik me serieus af te vragen of sommige lezers een voetnoot nodig hebben met uitleg wie Speedy Gonzalez is…..maargoed ik hoor ’t wel.

Laat je me weten wat voor soort genieter jij bent?

 

Ken jij Shonda Rhimes?

Nee….er gaat geen belletje rinkelen?

Ok andere vraag…..ken jij de Netflix serie Bridgerton? Of Queen Charlotte a Bridgerton story? Misschien de serie How to get away with murder, Scandal, Private Practice, The Catch, Grey’s Anatomy….de lijst is eindeloos van alle series die deze vrouw heeft geschreven en I love it! Leuk feitje is dat ze zichzelf ziet als een introvert persoon en ik (Darryl….aangenaam de auteur van deze blog) ben ook introvert. En ik wil later als ik “groot” ben ook een hele reeks goed bekeken (Netflix) series schrijven of een kaskraker van een film. Vet eng om dit zo te zeggen maargoed ik moet het toch op de één of andere manier in de ether slingeren.

Ik had gisteren (op het moment van schrijven) een mastermind. Eh….wat is precies een mastermind hoor ik je vragen? Het is een kleine groep van mede ondernemers en we zien elkaar om de 14 dagen via Zoom onder de bezielende leiding van Steven de Cuba onze coach. Steven is vijfentwintig, super enthousiast, heel positief ingesteld en hij heeft heel bakken met energie. Energie voor tien! Hij zegt altijd…..ik ben niet voor iedereen en ik snap waarom hij dit zegt. We kunnen alles aan hem vragen echt niets is te gek en hij komt altijd met ideeën op de proppen waar ik nog niet bij stil had gestaan.

Het doel van deze mastermind is om onze online business te bouwen. Met enthousiasme, met knikkende knieeën, met de angst die bij het minste of geringste naar boven komt borrelen, alles mag er zijn. De deelnemers van deze mastermind zijn 9 vrouwen die allemaal een prachtige missie hebben en die zij beetje bij beetje aan de wereld gaan onthullen. Wacht jij maar af!

Ok…leuk voor je Darryl maar waarom begin je hierover? Nou iedereen krijgt uitgebreid de tijd om verslag te doen waar ze mee zitten, wat hun succesjes zijn en de projecten die nog in de steigers staan en langzaam maar zeker worden uitgerold. Toen ik aan de beurt was (ik heb altijd 1001 vragen) deelde ik dat ik mijn Masterclass aan het promoten was hoe je in zes tot twaalf maanden zelf een boek publiceert. Wat hierbij om de hoek kwam kijken was dat mijn emoties alle kanten op gingen. High highs and Low lows noemde ik het (de mastermind is in het Engels) dus vandaar dat ik hier en daar wat Engelse woorden zal gebruiken.

Een van mijn mede masterminders (ik weet niet eens of dit een écht woord is) vertelde eerlijk dat ze ooit een boek wil gaan schrijven maar dat voor haar de drempel veel te hoog is. Ze kwam met enkele ideeën op de proppen om over na te denken om mijn assortiment mee uit te breiden. Toen stelde één van de andere ondernemers mij de vraag “ Waarom ben jij in Stevens mastermind gestapt, want ik herken Stevens energie omdat ik ook zo ben, maar jij hebt een wat kalmere energie. Wat maakt dat jij voor Steven hebt gekozen?” Mijn eerste reactie was “hij heeft een six figure business en dat wil ik ook!” En de hele groep barstte in lachen uit.

Weet je zei ik, ik denk dat iedereen een introvert en extraverte kant heeft en dat iedereen een voorkeur heeft hoe je je gedraagt. Ik vind het prettig om me introvert te gedragen en ik heb geleerd door de jaren heen om ook die extraverte kant in mij aan te boren en op in te tunen. Vroeger was ik namelijk extreem verlegen en een echte muurbloem. Voor haar was het een eye-opener dat je niet persé extravert hoeft te zijn om ondernemer te zijn en aan sales te kunnen doen. Want kijk jij hebt twee boeken geschreven, hebt in de media gestaan en je bent storyteller en nu met je achtergrond verhaal erbij vind ik je steeds interessanter worden.

Maar zal ik je wat vertellen…..Shonda Rhimes die dame waar ik deze blog mee begon, zij is ook een introvert persoon en ze heeft een mega empire opgebouwd. Heb je haar boek “Year of Yes” wel eens gelezen echt een leuk boek (geen spon en ik ben geen affiliate). Op een dag besloot ze een jaar lang JA te zeggen tegen alle kansen die haar werden aangeboden. En al die kansen hebben haar gemaakt tot wie ze nu is zonder dat ze zich hiervoor anders hoefde voor te doen.

Dus mocht jij dit lezen en je ziet jezelf als een introvert persoon…..you do you girl! Go and shine want er is niets wat jij niet kunt doen ook al lijkt het soms dat het een extravert persoon makkelijker afgaat. Vind jouw manier!

Waar reken jij jezelf toe?

Team dansen op de tafel en hèèl veel energie

of

Team ik ga chillen op de bank met een kopje thee met niemand om me heen.

Leuk om je reacties te lezen in de comments waar jij je het meeste thuisvoelt.

Vroeger verslond ik het ene boek na het andere boek en stond ik om de week weer met mijn moeder in de bibliotheek. De boeken die ik gelezen had leverde ik in en nam weer een stapeltje nieuwe boeken mee naar huis.

Op de lagere school zat ik in de klas van meester Jan. Hij was een begenadigd storyteller. Elke vrijdagmiddag gaf hij een one man storytelling show en vertolkte hij een paar hoofdstukken uit het boek van Virginia Andrews “Bloemen op Zolder”. De manier waarop hij de scènes beschreef en wat er gebeurde met de personages zorgde ervoor dat ik in de scène werd getrokken. Ik kon alle personage levendig voor mij zien. Het feit dat ik zo kon genieten hiervan heb ik denk ik ook te danken aan mijn affiniteit met taal.

Elke affiniteit met rekenen ontbrak echter. Ik snapte het nooit, ik vond het moeilijk, ik was altijd als laatste klaar met rekenopdrachten en ik voelde me altijd dom alleen en eenzaam.

Toen ik in 2014 mijn eerste onderneming opzette en kinderen hielp met dyslexie vanuit mijn affiniteit met taal. Ik wilde de kinderen helpen dat  gevoel van je dom, alleen en eenzaam voelen  in het lezen en schrijven wegnemen. Want dat was hetzelfde gevoel wat ik ook had ervaren maar dan op het gebied van rekenen. Dit gevoel wilde ik om zetten naar plezier in het lezen en schrijven. Genieten van het proces en hierbij ook een stukje helderheid en structuur aanbieden. Mijn waarom om deze kids te helpen was helder.

Nu lijkt het me leuk om voor de mensen die er al heel lang van dromen om een boek te schrijven maar dit steeds voor zich uit schuiven een masterclass aan te bieden.

In deze masterclass bespreek ik mijn eigen proces van het publiceren van een boek en welke stappen jij kunt zetten. Hoe begin je met het schrijven van een manuscript, welke kosten komen om de hoek kijken om een boek te publiceren. Hoe maak je de keuze om voor een uitgever te kiezen of zelf je boek te publiceren. Wat is de tijdsinvestering? Wat kun je uit je social media aanwezigheid halen en hoe kun je de reguliere media voor je laten werken en nog veel meer.

Nog steeds vanuit dat stukje affiniteit met taal wil ik het voor jou, toekomstige auteur in de dop, helder en overzichtelijk maken wat je kunt verwachten als je besluit om een boek te gaan schrijven en zelf wil publiceren.

Ben jij bij mijn masterclass “In zes tot 12 maanden zelf je boek publiceren” op 24 mei 2023 om 20:00 via Zoom? Deelname is gratis en aanmelden kan via deze link

 

Darryl, kun jij deze som op het bord even uitleggen?

Ik sta met lood in mijn schoenen op en ik denk alleen maar “ik weet het antwoord niet en nu wil je ook nog dat ik de som ga uitleggen?”

Ik sta voor het bord, het zweet breekt uit, ik kijk naar de som en ik voel de tranen opwellen. Iedereen staart naar me en ik voel me opgejaagd. De juf begint ongeduldig haar gewicht van het ene naar het andere been te verplaatsen. Ik rol het krijtje wat ze in mijn handen heeft geduwd heen en weer tussen mijn handpalmen en nu voel ik dat de tranen over mijn wangen rollen. Ehm….ok zegt de juf…ga maar zitten Darryl. Ik leg het wel even uit. En ze begint de uitleg af te raffelen en ik ben haar al kwijt voordat ze begint.

Dit moment…eigenlijk alle rekenmomenten….zorgde voor zoveel stress!! En al deze momenten tezamen zie ik als trauma. Momenten van ongelooflijk veel stress die ik als traumatisch ervaren heb.

Volgens de definitie uit de van Dale betekent trauma:

1 verwonding;

2 (psychologie) hevige geestelijke aandoening die een stoornis veroorzaakt.

Met de eerste definitie zeg ik…mwah…de gebeurtenis kan inderdaad een ervaringswond hebben gecreëerd. Alleen heeft de van Dale het in dit geval over een fysieke verwonding. En een verwonding op zichzelf is niet traumatisch (vind ik). Het is de gebeurtenis waardoor de verwonding is ontstaan die als traumatisch is ervaren.

Met de tweede definitie gaat de van Dale er vanuit dat trauma alleen in het hoofd afspeelt als zijnde een geestelijk aandoening die een stoornis veroorzaakt.

Trauma speelt zich niet alleen af in het hoofd. We hebben ook nog een heel lijf waar alle emoties van dit trauma zijn opgeslagen.

Trauma kan in mijn beleving ontstaan door verschillende oorzaken.

1 Discriminatie;

2 Medische ingrepen;

3 Bevalling;

4 Ongeval/ziekte/ongeluk;

5 Aanranding/verkrachting;

6 Toxische partner/familielid/vrienden;

7 Vluchten uit je land;

8 Verlies van werk/familie/vrienden;

9 Gebeurtenissen uit jeugd of (jong) volwassen periode.

Trauma zorgt voor stress, de emoties van die stressmomenten worden opgeslagen in je lichaam en ook als herinnering in je hoofd. Zodra er iets gebeurd wat een herinnering van vroeger activeert komen ook die emoties weer omhoog en reageer je vanuit een overlevingsstrategie om je veilig te houden.

De oplossing is helen van binnenuit. In je lichaam zit zoveel stress opgeslagen maar in de meeste gevallen gaat men alleen met het hoofd aan de slag. Ook belangrijk maar het kan veel effectiever als je hoofd en je lijf aan de slag gaat. Durf jij je emoties te doorvoelen…en wil je dat?

Veel mensen willen of durven dit niet en blijven daarom hangen in oud gedrag.

Ben jij team doorvoelen of kies je liever voor team oud zeer?

Laat je een reactie achter in de comments? Ik ben heel benieuwd naar je reactie.

Ben ik de enige die dit niet snapt?

Dat dacht ik vroeger vaak op de lagere school als we weer bezig waren met rekenen. Ik snapte hier vaak helemaal niets van. Op die momenten voelde ik me vaak dom, verloren eenzaam en alleen.

Als ik jaren later besluit mijn eerste bedrijf op te starten om kinderen met dyslexie te helpen is mijn waarom kraakhelder. Dat verloren gevoel van je dom, eenzaam en alleen voelen wegnemen en vervangen met plezier en helderheid. Ik wilde kinderen weer zelfvertrouwen geven door ze weer te laten geloven in zichzelf. Het belangrijkste ingrediënt was werken met beeld, klank en schrijfwijze in één. Het gezegde “een beeld zegt meer dan duizend woorden” is niet voor niets zo sprekend. En het denken in beelden is een superkracht van iemand die de stempel “dyslexie” heeft gekregen.

Ik hielp kinderen vanaf 7 tot en met 18 jaar met onder andere dyslexie en op een hele andere manier dan de trajecten die in het regulier onderwijs worden opgezet.

Ik las vroeger ontzettend veel als kind en lezen is iets waar ik nooit moeite mee heb gehad. Daarom wilde ik de kinderen met dyslexie meenemen in de wondere wereld van lezen. Als ik een boek las dan zag ik al die personages en de scènes die werden beschreven levendig voor me. Kinderen met dyslexie zijn vaak visueel ingesteld, dus ze zijn perfect in staat om de woorden die ze lezen om te zetten in beelden. Het probleem ligt echter bij de woorden waar ze geen beeld bij hebben. Zoals de, het, een, over, eronder en ga zo maar door.

Ken je dat sneeuwbeeld nog van vroeger wat je op televisie zag als de zenderontvangst slecht was?

Dat is het beeld wat ik had toen ik met rekenen werd geconfronteerd met allerlei symbolen en cijfers. Ik had geen idee wat ik nu precies moest doen. Dus een som was één groot sneeuwbeeld voor mij.

Een kind met leesproblemen heeft meerdere sneeuwbeelden in één zin omdat ze er geen beeld bij hebben. Neem een simpele zin als “Het paard springt over het hek”. Het begint al met een sneeuwbeeld want hoe ziet het woord “het” eruit. Dan een beeld van een paard (in mijn verbeelding een zwarte hengst). Een beeld van springen en dan weer twee keer een sneeuwbeeld van “over” en nogmaals “het”. Tot slot een beeld van een hek. Lijkt mij ontzettend vermoeiend om op deze manier te moeten lezen. En dan die druk die er vanuit school bij komt kijken want ja het gaat wel erg langzaam. Ja…duh…vind je het gek! Ik snap de frustratie maar al te goed.

Toen ik eenmaal de opleiding tot Davis counselor doorliep moest ik zelf ook alle modules doorlopen. Er waren 4 modules. De eerste was de dyslexiemodule, daarna dyscalculie, ADD en ADHD en tot slot autisme.

Bij de module dyscalculie vielen er zo ontzettend veel kwartjes omdat ik nu letterlijk ZAG wat de bedoeling was. Alles waar een trigger op zat, kleiden we uit en zetten we in beeld neer zodat ik kon ZIEN waar de denkfout zat.

Ja, je leest het goed, je kunt het oneerbiedig een soort kleitherapie noemen. Soms hadden we hele scènes uitgekleid en dan werd er naast de vele kwartjes die toen vielen ook ontzettend veel gejankt….echt…. de Tempo zakdoekjes waren niet aan te slepen! Achteraf gezien is dit één groot helingsproces geweest voor mij.

Ik zat met zoveel oud zeer en jeugdtrauma over het onderwerp rekenen dat ik tot ongeveer mijn 35e levensjaar rond heb gelopen met een beperkende overtuiging over mezelf dat ik niet kon rekenen.

Gelukkig kun je jezelf helen van trauma en niet alleen cognitief. Nou nou…trauma…. Darryl….really…beetje overdreven niet? Nou nee…ik heb ’t echt als trauma ervaren en daar gaat ’t om. Hoe heb je een bepaalde situatie ervaren als kind of als (jong) volwassene.

Heb jij ook een beperkende overtuiging over jezelf, die je in het dagelijks leven beperkt? Zit hier een ervaring achter die jij als traumatisch ervaren hebt?

Ik ben heel benieuwd naar je inzichten.

Brassa, Darryl

 

 

Lieve lezer,

Vanaf nu zal ik elke week een blog posten op mijn website en op Linkedin.

Mijn naam is Darryl Hoefdraad (als je dit leest op mijn website dan is deze introductie wellicht wat overbodig). Op het moment van schrijven van deze blog 48 jaar, auteur van 2 boeken, wereldreiziger en van tijd tot tijd eenzaam.

In 2017 toen voor mijn gevoel alles tegen zat heb ik mijn baan opgezegd, huis verkocht, bedrijf op pauze gezet en van juli 2017 tot februari 2019 een wereldreis gemaakt in mijn eentje.

Uit die wereldreis ervaring zijn twee boeken komen rollen. “De wereld ligt aan je voeten” en “Upturn 2”. Ook te vinden op deze website.

Nu heb ik één onderwerp scherp waar ik me voor nu op wil richten.

Ik benoemde het net al even, eenzaam zijn en alleen zijn een thema wat (in retroperspectief) als een rode draad door mijn leven speelt. Nu ik zelf in mijn eenzaamheid helingsproces zit heb ik besloten om hier meer over te delen via een blog.

Hoe toepasselijk om als auteur het geschreven woord hiervoor te gebruiken. Ik hoop hier anderen die ook eenzaamheidsgevoelens ervaren hiermee te inspireren en mee te geven dat je jezelf kunt helen.

Naast dit onderwerp waar volgens mij de schaamte echt vanaf mag, schrijf ik hoe persoonlijke ontwikkeling mij heeft geholpen in mijn levensreis. Tot slot kan ik het niet laten ook over mijn favoriete onderwerp te schrijven namelijk, reizen! Hoe kan het ook anders.

Ik beloof je, het wordt geen zware blog vol drama en zelfmedelijden. Het wordt een blog met een lach en een traan gemarineerd in een sausje van verschillende emoties die de revue passeren, afgeblust met een inzicht of een zienswijze.
Voor nu ben ik voornemens om elke week een blog te publiceren.

Brassa,
Darryl.